Σε «Πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας ενάντια στην καταπίεση και εκμετάλλευση των γυναικών», καλεί σήμερα η ΑΔΕΔΥ με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Η ΑΔΕΔΥ αναφέρει ότι η «στάση εργασίας στο Δημόσιο, από τις 13:00 μέχρι τη λήξη του ωραρίου εργασίας και η συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, στη 13:30 είναι ένα πρώτο βήμα για να γίνει ορατή η συμβολή των γυναικών στην παραγωγή και την αναπαραγωγή και για να διεκδικηθούν λύσεις στα παραπάνω αιτήματα».

Παράλληλα, έχουν προγραμματιστεί για σήμερα και μια σειρά από άλλες εκδηλώσεις.

Το ΠΑΜΕ σε ανακοίνωσή του για τις 8 Μάρτη, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Την καλούν να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση όλων όσων έχουν αρπάξει από τους εργαζόμενους τα προηγούμενα χρόνια και από τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και να «κυνηγά» τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τη μήτρα που γεννά τα οξυμμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία.

Την καλούν – και μάλιστα στο όνομα της «προόδου» – να αποδεχτεί τα ψίχουλα που εκάστοτε πετάει η καπιταλιστική οικονομία στους εργαζόμενους καθώς και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που μακελεύουν τους λαούς.

Σε όλα αυτά τα καλέσματα του συμβιβασμού και της υποταγής, μόνο μια μπορεί να είναι η απάντηση των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών: Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους, για διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων, της προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού στους εργασιακούς χώρους, των κοινωνικών παροχών, για ΣΣΕ που απαντούν σε αυτές τις ανάγκες. Για σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και λιγότερες ώρες δουλειάς, για αυξήσεις σε μισθούς – συντάξεις, για μείωση των ορίων συνταξιοδότησης. Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για ασφαλή και φθηνή κατοικία, με σύγχρονες υποδομές, μέτρα αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας».

Tο Δίκτυο Γυναικών του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών  σε ανακοίνωσή του υπό τον τίτλο “Η 8 Μάρτη ημέρα συλλογικού αγώνα και τιμής για τις γυναίκες που αγωνίζονται”, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «Οι συνθήκες ζωής είναι πολύ χειρότερες για τις γυναίκες με πολλαπλές διακρίσεις, όπως οι γυναίκες πρόσφυγες που είναι εκτεθειμένες στη σεξουαλική κακοποίηση στους καταυλισμούς των προσφύγων, οι γυναίκες σε μονογονεϊκές οικογένειες ή οι γυναίκες Ρομά».

Σε άλλο σημείο της ίδιας ανακοίνωσης, τονίζει πως: «Το Δίκτυο Γυναικών του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών συμμετέχοντας στην Παγκόσμια Φεμινιστική Απεργία της 8 Μάρτη, διοργανώνει μαζί με άλλες φεμινιστικές οργανώσεις και εργατικά σωματεία μαζική κινητοποίηση και καλεί όλες τις εργαζόμενες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, τις επιχειρηματίες, αγρότισσες, φοιτήτριες, μαθήτριες, όλες τις γυναίκες να σταματήσουν την εργασία και τα μαθήματα, να μην προχωρήσουν σε αγορές και να απέχουν από τις ενδοοικογενειακές υποχρεώσεις την ημέρα αυτή.

Καλεί όλες τις γυναίκες στη φεμινιστική συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος την Παρασκευή, 8 Μάρτη στις 2 μμ, για να φωνάξουμε όλες μαζί

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
στην ανισότητα των αμοιβών και στα εμπόδια ανέλιξης μόνο και μόνο επειδή είμαστε γυναίκες
στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και στις απολύσεις εγκύων
στην αυξημένη ανεργία και φτώχεια των γυναικών
στη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας
στην αποκλειστική ανάληψη από τις γυναίκες όλων των υποχρεώσεων μέσα στο σπίτι
στον έμμεσο αποκλεισμό μας από τα κέντρα των πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων.
στις διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό
στην έμφυλη βία και στις δολοφονίες γυναικών

ΟΧΙ άλλη Ελένη, Αγγελική, Αδαμαντία, Ανδριάνα, Ζωή».

Το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών και ο Σύλλογος Νιγηριανών Γυναικών Ελλάδος Nigerian Women Organisation, Athens-Greece διοργανώνουν την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019 στις 3 μ.μ. εκδήλωση αφιερωμένη σε όλες τις Γυναίκες, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Το “μενού” περιλαμβάνει ποίηση, τραγούδι, γεύσεις, κουβέντα αλλά και ένα εργαστήριο με θέμα την έμφυλη βία.

Έναν χρηστικό οδηγό εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων για τη γυναίκα δημιούργησε η ΓΣΕΕ μέσω του Ινστιτούτου Εργασίας της Συνομοσπονδίας.
Σήμερα Παρασκευή είναι η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας και η ΓΣΕΕ δίνει το συγκεκριμένο οδηγό στη δημοσιότητα ώστε να βοηθήσει την κάθε εργαζόμενη να γνωρίζει και να διεκδικεί τα δικαιώματά της.

Επισυνάπτεται ο οδηγός «ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ»


πηγή ΕΡΤ

Το γυναικείο κίνημα, αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού κινήματος ενάντια σε μνημόνια, πόλεμο, ρατσισμό, καταστολή

Η 8 Μάρτη –παρά την προσπάθεια των αστών πολιτικών και των επιτελείων τους να την περιορίσουν, στην καλύτερη περίπτωση, σε ένα ζήτημα ισότητας των δύο φύλων ή να την εκφυλίσουν σε μια ανώδυνη επέτειο– είναι η μέρα που τιμούμε πάνω απ’ όλα τις εργάτριες γυναίκες που αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται ενάντια στην ταξική καταπίεση.

Το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στους αιματοβαμμένους αγώνες των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία των ΗΠΑ τον 19^ο αιώνα, που διεκδικούσαν υψηλότερους μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας (αναγκάζονταν να δουλεύουν μέχρι και 16ωρα!), καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Η επέτειος θεσπίστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο το 1910, στο 2^ο Διεθνές Συνέδριο Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, ως παγκόσμια ημέρα γυναικείων αγώνων και διεκδικήσεων, ύστερα από πρόταση του βορειοαμερικανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν. Ο ξεσηκωμός των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία της Πετρούπολης 7 χρόνια αργότερα θα πυροδοτήσει την ίδια την Φεβρουαριανή επανάσταση και την πτώση του Τσάρου. Οι γυναικείοι αγώνες έχουν προτάξει ιστορικές διεκδικήσεις όπως το δικαίωμα ψήφου, την ισότητα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, την ελευθερία αυτοδιάθεσης του σώματος, την ελευθερία συνδικαλιστικής δράσης, την πάλη ενάντια στον μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Στην   Ελλάδα,   η   πρώτη   γυναικεία   απεργία  που  έχει  καταγραφεί  είναι  όταν  απήργησαν  οι  υφάντρες  στο  εργοστάσιο  των  αδελφών  Ρετσίνα  στον  Πειραιά  στις  13  Απρίλη  το  1892,  επειδή  η  εργοδοσία  ήθελε  να  μειώσει  τις  αποδοχές  τους. Το 1952, οι γυναίκες καταφέρνουν να αποκτήσουν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Ανατρέχοντας στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος θα δούμε τις γυναίκες εργαζόμενες να πρωτοστατούν στους αγώνες της εργατικής τάξης, να δίνουν ακόμα και τη ζωή τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της.

Οι γυναίκες, πρώτα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Παρά τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος, η ισότητα στην εργασία, στην οικογένεια ακόμα και στο ίδιο το δικαίωμα στη ζωή είναι ακόμη ζητούμενο.

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η κολοσσιαία επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς, με εκατομμύρια θύματα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχουν επιβάλλει βαρύ ανθρώπινο φόρο στις γυναίκες. Μόνο ο πόλεμος στη Συρία κόστισε πάνω από 400.000 αμάχους δολοφονημένους, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά. Οι καθημερινές δολοφονίες μεταναστών/στριών στη Mεσόγειο, η ταλαιπωρία τους και οι άθλιες συνθήκες στα κέντρα κράτησης έχουν σαν πρώτα θύματα γυναίκες και παιδιά.  Το δουλεμπόριο, εκμεταλλευόμενο τη νέα φουρνιά εξαθλιωμένων και ανυπεράσπιστων γυναικών, κάνει χρυσές δουλειές εξαγοράζοντας, απαγάγοντας και εξαναγκάζοντας μετανάστριες –και όχι μόνο– να ζήσουν μια ζωή χειρότερη κι απ’ το θάνατο.

Γυναίκα και Εργασία…

Οι γυναίκες πλήττονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα από τη φτώχεια, την ανεργία, τη μερική απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία.  Οι ίσες ευκαιρίες στη δουλειά, η μισθολογική ισότητα και οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας δεν ισχύουν στην πράξη, παρά μένουν μόνο στα χαρτιά. Το 60% των εργαζόμενων γυναικών στις ΗΠΑ έχει χαμηλότερες απολαβές από ότι οι άνδρες συνάδελφοί τους, ενώ η πληρωμένη άδεια μητρότητας δεν υφίσταται ούτε καν νομικά. Παγκόσμια οι γυναίκες είναι αυτές που καταλαμβάνουν τις περισσότερες θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης έναντι της πλήρους, όπως και θέσεις που συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτές με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας, όπως ο επισιτισμός και το εμπόριο. Ταυτόχρονα οι γυναίκες εργαζόμενες δεν έχουν καταφέρει να αποδεσμευτούν από την σκλαβιά του νοικοκυριού. Πέρα από την καταπίεση στη δουλειά, κάθε μέρα τις περιμένει η οικιακή εργασία, η οποία φυσικά είναι απλήρωτη. Η φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ασθενών πέφτει κι αυτή στις γυναίκες.

Στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα των μνημονίων, η ανεργία είναι γένους θηλυκού με ποσοστό 23,4% (σύμφωνα με το επίσημο ποσοστό, γιατί το πραγματικό είναι μεγαλύτερο) κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2018. Η γλώσσα των αριθμών γίνεται ακόμα πιο σκληρή παρατηρώντας το ποσοστό των εγγεγραμμένων μακροχρόνιων ανέργων στις γυναίκες, που ανέρχεται σε 64,5% έναντι 36% στους άνδρες. Σημαντική απόκλιση (πάνω από 40%) παρουσιάζει και η διαφορά των συνολικών αποδοχών μεταξύ των δύο φύλων. Τα νούμερα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερα, αν ήταν δυνατόν να συνυπολογίσουμε και την τεράστια γυναικεία στρατιά ανέργων, που αναγκάζεται να μην δουλέψει ώστε να ασχοληθεί με την ανατροφή των παιδιών και την απλήρωτη οικιακή εργασία. Φυσικά, τις γυναίκες που εγκλωβίζονται μέσα στο σπίτι και την οικογένεια οι αστικές κυβερνήσεις και στατιστικές τις υπολογίζουν ως άεργες, άρα «άχρηστες»…

Έγκυες γυναίκες απολύονται με τις ευλογίες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Αρείου Πάγου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απόλυση της εγκύου εργαζόμενης από την εταιρεία Vresnet κ.ά.  Όταν πρόκειται για εργάτριες και εργάτες, τα αστικά δικαστήρια δεν δείχνουν καμία επιείκεια ή ακόμα χειρότερα δικάζουν και αποφασίζουν με σκοπό να εξοντώσουν και να τσακίσουν κάθε διεκδίκηση. Πρόσφατο παράδειγμα η καταδίκη καθαρίστριας μητέρας 13 παιδιών (τα 5 από αυτά είναι ανήλικα) σε 8ετή φυλάκιση, επειδή «πλαστογράφησε» το απολυτήριο δημοτικού αλλάζοντας τον χρόνο αποφοίτησης για να βρει δουλειά. Από την άλλη, όσες περιπτώσεις προχωρούν σε δίκη και αφορούν εργοδότες, φασίστες ή αστυνομικούς, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αυτοί πέφτουν στα μαλακά.

Η οικονομική κρίση, η φτώχεια και η εξαθλίωση ενισχύουν τα φαινόμενα βίας εντός κι εκτός της οικογένειας. Η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στη μαύρη λίστα των καταγεγραμμένων βιαιοπραγιών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων σε γυναίκες στην Ευρώπη. Σύμφωνα με το ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών) τα ποσοστά της πορνείας (εργασία στο σεξ με πληρωμή) στην Ελλάδα τα χρόνια των μνημονίων έχουν εκτοξευθεί κατά 150% (στην συντριπτική πλειοψηφία τους αφορούν, φυσικά, ελληνίδες και μετανάστριες γυναίκες), ενώ οι περισσότερες ελληνίδες εκδιδόμενες απάντησαν (στα πλαίσια της έρευνας) ότι παλαιότερα είχαν άλλες δουλειές, αναγκάστηκαν, όμως, να στραφούν στην πορνεία προκειμένου να συντηρήσουν τις ίδιες και τις οικογένειες τους.

…Τρομακτικές οι διαστάσεις της βίας ενάντια στις γυναίκες

Τα περιστατικά βιαιοπραγίας, βιασμών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων, αλλά και δολοφονιών γυναικών, αυξάνονται με επικίνδυνο ρυθμό. Στις ΗΠΑ, 2 στις 3 εργαζόμενες έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση από τους προϊσταμένους ή τους ίδιους τους εργοδότες τους. Σε αντίθεση με τα φασιστικά παραληρήματα ενάντια στους μετανάστες, οι πραγματικοί βιαστές των γυναικών θα πρέπει να αναζητηθούν πρώτα και κύρια στα στελέχη, τους εργοδότες και όλη την αστική κουστωδία. Μπροστά σε αυτές τις κτηνωδίες, το γυναικείο κίνημα στις ΗΠΑ βρίσκει νέες μορφές έκφρασης και ελπιδοφόρα μαζικότητα. Toν περασμένο Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ, χιλιάδες κυρίως αφροαμερικάνες και λατίνες, πάμφτωχες εργαζόμενες της πολυεθνικής αλυσίδας των φαστφουντάδικων Mc Donald έκαναν στάση εργασίας και κατέβηκαν σε διαδηλώσεις σε δέκα αμερικανικές πολιτείες, απαιτώντας να σταματήσει η εργοδοσία την υποκριτική σιωπή της και την συστηματική κάλυψη των βίαιων σεξουαλικών επιθέσεων που υφίστανται οι εργαζόμενες από τους προϊσταμένους, αλλά και τους πελάτες των καταστημάτων της. Σε συνεργασία με το εργατικό κίνημα των 15 δολαρίων ( «Fight for 15$») που αγωνίζεται εδώ και χρόνια για την αύξηση στα 15 δολάρια του κατώτατου ωρομισθίου, το γυναικείο κίνημα ενάντια στους βιασμούς και τη σεξουαλική παρενόχληση, έχει πυροδοτήσει εξελίξεις τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αξίζει να αναφερθεί η μαζική απεργία στην Google, όπου χιλιάδες εργαζόμενοι και εργαζόμενες έκλεισαν τους χώρους εργασίας σε διάφορες χώρες (Λονδίνο, Τόκιο, Νέα Υόρκη κτλ) και κατέβηκαν στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη συστηματική κάλυψη των σεξουαλικών παρενοχλήσεων από ανώτερα στελέχη, όπως του διαβόητου Andy Rubin (δημιουργός του τηλεφώνου Android). Με σύνθημα το «τέλος των βιασμών και των βιαιοπραγιών στη δουλειά και την οικογένεια» έχουν ξεπηδήσει γυναικεία κινήματα και σε διάφορες άλλες χώρες όπως η Ινδία, το Βέλγιο και το Πουέρτο Ρίκο. Στην Ιρλανδία, το κίνημα υπέρ της αυτοδιάθεσης του σώματος και για το δικαίωμα στην άμβλωση κυοφορούσε ριζοσπαστικά αιτήματα κατά του θεσμού της εκκλησίας και των αναχρονιστικών του επεμβάσεων στο σύνταγμα, καταλήγοντας σε δημοψήφισμα (Μάιος 2018) υπέρ της αλλαγής του νομοθετήματος περί απαγόρευσης των αμβλώσεων με ποσοστό 66,4% .

Ο δρόμος για τη νίκη, μακρύς και δύσκολος… αλλά ο μόνος

Το επίπεδο επιτυχίας αυτών των αγώνων εξαρτάται από το πως θα καταφέρουν να ενωθούν τα αιτήματα του γυναικείου κινήματος με τις συνολικές διεκδικήσεις των εργαζομένων, σε μια ταξική συμμαχία με σοσιαλιστική προοπτική. Οι καπιταλιστές προσπαθούν με όλα τα μέσα να μας διαιρέσουν (με βάση το φύλο, το έθνος κ.ά.). Για να διαλύσουν κάθε αγωνιστική και ταξική συνείδηση, χρησιμοποιούν ή και κατασκευάζουν διαφορετικές «ταυτότητες», που θέλουν οι ίδιοι και οι μηχανισμοί τους (ΜΜΕ, αστικές και κυβερνητικές «ΜΚΟ», φιλανθρωπία της «καλής κοινωνίας» κ.λπ.) να τις διαχειρίζονται ως οι μόνοι «προοδευτικοί» και υπερασπιστές της «ανεκτικότητας». Ώστε να αποπροσανατολιζόμαστε από την κύρια διαίρεση στην κοινωνία, αυτή των εργατών με τα αφεντικά, αυτών που  παράγουν τον πλούτο και αυτών που τον εκμεταλλεύονται και τον κλέβουν. Πρόκειται για μια ακόμα μεγάλη ιδεολογική και ηθική επίθεση στην εργατική τάξη, που δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά προβλήματα και αγώνες των γυναικών.

H διπλή καταπίεση των γυναικών δεν ίσχυε πάντα και δεν θα ισχύει εσαεί. Οι γυναίκες δεν ήταν πάντα το καταπιεσμένο φύλο. Στην πρωτόγονη κοινωνία οι γυναίκες ήταν ίσες με τους άνδρες. Η ανισότητα σε όλα τα κοινωνικά φαινόμενα γεννιέται μαζί με την ατομική ιδιοκτησία, το κράτος, τις άρχουσες τάξεις. Η καταπίεση των γυναικών διατρέχει όλες τις ταξικές κοινωνίες (δουλεία, φεουδαρχία, καπιταλισμό). Ο Μαρξ και ο Ένγκελς (ιδιαίτερα μέσα από το έργο του δεύτερου «Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους») απέδειξαν ότι η ανισοτιμία των φύλων σε βάρος της γυναίκας ως κοινωνικό φαινόμενο,  πηγάζει από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης, ενώ η λήξη του θα έρθει όταν εκλείψουν και οι όροι που το δημιούργησαν. Με απλά λόγια, για να απελευθερωθεί πλήρως η γυναίκα από τα δεσμά της πρέπει να εξαλειφθεί η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, να προχωρήσουμε στην ανατροπή του καπιταλισμού, στη Σοσιαλιστική Επανάσταση, σε μια πορεία προς την αταξική κοινωνία, τον Κομμουνισμό. Η Οκτωβριανή Επανάσταση (και όλες οι μεγάλες στιγμές του εργατικού και επαναστατικού κινήματος), πριν από τον σταλινικό εκφυλισμό της, δίνει ένα λαμπρό παράδειγμα γι’ αυτό.

Το γυναικείο κίνημα και πολλές δυνάμεις της αριστεράς (κυρίως οι ρεφορμιστές) πολλές φορές αποπροσανατολίζονται από την κυρίαρχη ιδεολογία, τις επιθέσεις, τη διαίρεση και συνειδητή σύγχυση και αποπολιτικοποίηση που κατευθύνεται προς το σύνολο της εργατικής τάξης. Η ουσία της πάλης ενάντια στην καταπίεση των γυναικών δεν μπορεί παρά να περνάει πρωτίστως μέσα από τις εργατικές διεκδικήσεις, την πάλη για την λύση των προβλημάτων των εργαζομένων. Τους εργατικούς αγώνες με υποκείμενα και πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, την ανάδειξη μιας επαναστατικής ηγεσίας της εργατικής τάξης όπου οι γυναίκες παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο αγώνας των γυναικών πρέπει να συνδέεται με τους συνολικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση, τον πόλεμο, την φτώχεια, τη βαρβαρότητα του συστήματος. Για να κερδίσει πρέπει να ξεκινάει με τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα τις γυναίκες και τους εργαζόμενους, να προσπαθεί να επιβάλλει λύσεις με έναν μαχητικό και οργανωμένο τρόπο και να στοχεύει στην κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης, δηλαδή στην επανάσταση και τον σοσιαλισμό.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ/ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• ΚΑΜΙΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΟΥ ΣΤΑ 751 ΕΥΡΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ – ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.
• ΔΗΜΟΣΙΑ–ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ – ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΟΛΟΗΜΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ/ΣΧΟΛΕΙΑ, ΚΕΝΤΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Κ.ΛΠ.) –
• ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ– ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
• ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΩΝ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
• ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ/ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ/ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ– ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
• ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ – ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ – ΑΣΦΑΛΗ – ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ – ΠΛΗΡΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ–ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ. ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ – ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
• ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

«Οι γυναίκες καλούνται εκ νέου να διεκδικήσουν, δυναμικά και αποφασιστικά, την ισότητα στην εργασία, την κοινωνία και την οικογένεια.»

Ανακοίνωση της Λαϊκής Ενότητας, για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας.

162 χρόνια μετά την 8η Μαρτίου του 1857, μετά την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών (με κεντρικά αιτήματα-μεταξύ άλλων-τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση αμοιβή με τους άνδρες και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας), η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας βρίσκει τις γυναίκες στην Ελλάδα, για μία ακόμη χρονιά, σε άκρως δυσμενή οικονομικά και κοινωνικά θέση.

Οι εργαζόμενες, οι ελεύθερες επαγγελματίες, οι νέες, οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας,οι μητέρες, οι άνεργες, οι συνταξιούχες, Ελληνίδες και μετανάστριες ή πρόσφυγες, υφίστανται, στη μεγαλύτερη πλειονότητά τους, τις δραματικές επιπτώσεις των εξοντωτικών πολιτικών λιτότητας από τα μνημόνια και τα υποτιθέμενα προγράμματα διάσωσης, με τον πλέον δραματικό τρόπο και με τα δικαιώματα τους να έχουν επιστρέψει ήδη αρκετές δεκαετίες πίσω.

Η τραγική υποβάθμιση του κοινωνικού Κράτους και του πλέγματος κοινωνικής προστασίας επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τη γυναίκα, η οποία καλείται να σηκώνει το βάρος και των κοινωνικών υποχρεώσεων, σε βάρος της επαγγελματικής της εξέλιξης.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν, σε κοινωνικό, οικονομικό και εργασιακό επίπεδο, συνθήκες τραγικές μέσα από τις οποίες εδώ και 9 χρόνια (από την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων προγραμμάτων) τα δικαιώματα τους έχουν κυριολεκτικά «σφαγιαστεί».

Σήμερα και ενώ το κεφάλαιο εξαπολύει την πιο βάρβαρη επίθεση των τελευταίων ετών σε βάρος της εργατικής τάξης, η γυναίκα βρίσκεται πάλι στο στόχαστρο.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός πως επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ, το ποσοστό των άνεργων γυναικών είναι στο 61,9% ενώ το αντίστοιχο των ανδρών στο 38,1%!

Όμως και το ποσοστό της ανεργίας στις γυναίκες παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα σε σχέση με τους άνδρες(23,7%% στις γυναίκες, 14,3% στους άνδρες), ενώ οι αμοιβές των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα είναι πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους.

Η περαιτέρω αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων θίγει πρωτίστως τις γυναίκες, με νέες απολύσεις, επιπλέον μειώσεις μισθών και ακόμη πιο ελαστικά και εξοντωτικά ωράρια εργασίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, πλέον αποτελεί κανόνα ότι όταν μια γυναίκα μένει έγκυος, αυτό συνεπάγεται σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ταυτόχρονα, την απόλυση της. Καθόλου τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η περίπτωση απόλυσης εγκύου από γνωστή βιομηχανία τροφίμων, η οποία, κατά τα άλλα, διαφημίζει πρόγραμμα κατά της υπογεννητικότητας!

Η υποβάθμιση, όμως, των εργασιακών σχέσεων και συνολικά των κοινωνικών δικαιωμάτων είναι συνέπεια των γενικότερων νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για νομιμότητα απόλυσης ακόμα και εγκύου, σε περίπτωση ομαδικών απολύσεων.

Στο ίδιο πλαίσιο, η γυναίκα υφίσταται στο μεγαλύτερο βαθμό την ενδοοικογενειακή βία ή τη βία στο στενό συγγενικό ή φιλικό περίγυρο, καθώς και την σεξουαλική παρενόχληση, ειδικά σε περιόδους όπως η τρέχουσα, όπου εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, το φαινόμενο αυτό διογκώνεται. Τραγικά παραδείγματα από την ελληνική κοινωνία είναι τα πρόσφατα περιστατικά σε Κέρκυρα, Ρόδο και Κρήτη.

Μεταξύ άλλων, αποτέλεσμα του διαρκούς αυξανόμενου κύματος προσφύγων και μεταναστών, τόσο λόγω των πολεμικών εστιών, όσο και της φτώχειας, είναι η παράλληλη, τα τελευταία χρόνια, γιγάντωση του trafficking, το οποίο αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πληγές, παγκοσμίως, με θύματα κυρίως τις γυναίκες.

Τα μνημόνια σαρώνουν όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις με τεράστιες συνέπειες ακόμη και σε σχέση με τον αριθμό του πληθυσμού της χώρας, αφού τα τελευταία χρόνια, 610.000 νέοι άνθρωποι, εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, ενώ για όσες νέες παρέμειναν στην Ελλάδα, η απόκτηση παιδιού με μισθούς πείνας, με την υποτιθέμενη αύξηση υποκατώτατου και κατώτατου μισθού να εξαφανίζεται από τις φορολογικές επιβαρύνσεις, φαντάζει άπιαστο όνειρο.

Οι πρόσφατες δευποσχέσεις τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης για χορήγηση επιδομάτων σε περίπτωση γέννησης παιδιού (με εισοδηματικά κριτήρια φυσικά…), σε μία κοινωνία, που βιώνει, κατά τα άλλα, την άγρια λιτότητα, μόνο ως κοροϊδία φαντάζει.

Η Λαϊκή Ενότητα, με αφορμή την 8η Μαρτίου 2019, απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες. Οι γυναίκες διεκδικούν και δικαιούνται ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στο Κράτος Πρόνοιας, στην αξιοπρέπεια, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

Οι γυναίκες λοιπόν, σήμερα, πρέπει να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε πραγματική ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την ιστορική εμπειρία που είναι γεμάτη από κοινωνικούς αγώνες στους οποίους πρωτοστατήσαμε διαχρονικά και δηλώνουμε ότι θα σταθούμε ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζονται στη χώρα μας, και καταδικάζουν τόσο εμάς τις ίδιες, όσο και το μέλλον των παιδιών και των οικογενειών μας.

Στις 8 Μάρτη, διοργανώνονται κινητοποιήσεις από τις γυναίκες σε όλα τα μέρη του κόσμου. Στο πλαίσιο αυτό, η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει και καλεί σε μαζική συμμετοχή, την Ημέρα της Γυναίκαςτην Παρασκευή 8 Μαρτίου, στην απεργιακή συγκέντρωση που διοργανώνει η ΑΔΕΔΥστις 13:30μ.μ., στην πλατεία Κλαυθμώνος αλλά και στην Πορεία Γυναικών που διοργανώνουν συλλογικότητες γυναικών, στις 18:00μ.μ. στο ίδιο σημείο.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΑΠΕΡΓΙΑ 8 ΜΑΡΤΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΕΥΝΑΙΚΩΝ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 2ΜΜ

Θέλουμε ψωμί και τριαντάφυλλα! Τα θέλουμε όλα!

Η Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας συμμετέχει στην παγκόσμια μέρα για τα δικαιώματα των γυναικών που για πρώτη φορά θα είναι μέρα απεργίας! Απεργούμε και διαδηλώνουμε μαζί με τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, τους φοιτητές/τριες, ομάδες ΛΟΑΤΚΙ και γυναικών.
Απεργούμε γιατί οι κυβερνήσεις στην περίοδο της κρίσης έχουν βάλει στο στόχαστρο μια σειρά από εργασιακά δικαιώματα και καταχτήσεις των γυναικών. Η προσαρμογή της διοίκησης του δήμου Αθήνας στην πολιτική των μνημονίων και των πλεονασμάτων σήμανε περικοπές σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, από τη μια, να χειροτερεύουν οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων σε αυτές, που στην πλειοψηφία τους είναι γυναίκες ενώ από την άλλη, φορτώθηκαν παραπέρα στις πλάτες των γυναικών μέσα από την οικογένεια τα βάρη της ανατροφής των παιδιών και η φροντίδα των ηλικιωμένων. Είναι αυτές οι οικονομικές επιθέσεις που δημιουργούν το πλαίσιο για τις σεξιστικές παρενοχλήσεις στη δουλειά, τη σεξιστική βία στο δρόμο και στο σπίτι.
Ώρα να τσακίσουμε τις επιθέσεις, ώρα να τα πάρουμε όλα πίσω!
Απεργούμε και διεκδικούμε μαζικές προσλήψεις μονίμων για παιδικούς σταθμούς για όλους σε 24ωρη βάση, για τα δημοτικά ιατρεία, τα ΚΑΠΗ, το Βοήθεια στο σπίτι και σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στην καθαριότητα και στο πράσινο. Όχι στην εντατικοποίηση που οδηγεί σε εργατικά ατυχήματα, όχι στην ελαστική εργασία, όχι στην ιδιωτικοποίηση. Το κράτος πρόνοιας πρέπει να ενισχυθεί και να αναλάβει την αναπαραγωγή της εργατικής τάξης και όχι οι γυναίκες της!
Δεν είμαστε μόνες. Τα τελευταία χρόνια οι αγώνες των γυναικών ξαναφουντώνουν. Για τα εργασιακά μας δικαιώματα, για να έχουμε τον έλεγχο στα σώματα μας. Για το δικαίωμα στις εκτρώσεις, ενάντια στη σεξουαλική βία, τους βιασμούς, τις δολοφονίες. Σε όλη την Αμερική, την Ισπανία, την Ιρλανδία και παντού οι αγώνες μας δυναμώνουν και συντονίζονται. Φέτος για πρώτη φορά μπορεί η 8 Μάρτη να εξελιχθεί σε πανευρωπαϊκή απεργία!
Ελάτε να την οργανώσουμε μαζί!
Να μην αφήσουμε τις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης και τα πλεονάσματα να μας καταστρέφουν τις ζωές! Να τσακίσουμε την καταπίεση των γυναικών!
Να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό που τη γεννάει!

YΓ, Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Αθήνας στις 28/2 η Μαρία Αμπελιώτη εισηγήθηκε θέμα για συμμετοχή στην απεργιακή 8 Μάρτη και ψηφίστηκε με μία αποχή συμβούλου της παράταξης Καμίνη. Τρία σωματεία του Δήμου Αθήνας καλούν σε συμμετοχή, η ΕΕΔΑ, το Ανεξάρτητο και οι οδηγοί. Η Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας θα βρεθεί με πανό στη διαδήλωση στις 8 Μάρτη.

Την ίδρυση Εθνικού Κέντρου Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών εντός του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου.

Σε συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε νωρίτερα, παρουσίασε ένα σχέδιο, το οποίο, όπως είπε, στοχεύει στην ενίσχυση του θεσμού του ΕΑΠ.

Στο επίκεντρο του σχεδίου, το Εθνικό Κέντρο Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών προβλέπεται να υλοποιεί τα επιμορφωτικά προγράμματα για όλα τα μαθήματα και για όλους τους εκπαιδευτικούς, αρχής γενομένης από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Οι επιμορφώσεις θα γίνονται εξ' αποστάσεως, διαδραστικά και δια ζώσης. Ωστόσο, ως προς το περιεχόμενο των επιμορφώσεων, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής θα έχει την ευθύνη.

«Μπαίνει σε καινούργια βάση η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών», δήλωσε ο κ. Γαβρόγλου, σημειώνοντας ότι έχει εξασφαλιστεί η σχετική χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ.

Μάλιστα, σχολιάζοντας το σύνολο των προτάσεων, ανέφερε ότι πρόκειται για «πρόκληση και ευκαιρία για το ΕΑΠ».

Επιπλέον, με βάση τα όσα ανακοινώθηκαν, το ΕΑΠ θα έχει τη δυνατότητα να παρέχει πιστοποιητικά παιδαγωγικής κατάρτισης στους φοιτητές πολυτεχνικών σχολών, δωρεάν. Ταυτόχρονα, θα λειτουργήσει στο ΕΑΠ και Πανεπιστημιακό Ερευνητικό Κέντρο.

Επίσης, για το μη μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό του ΕΑΠ (Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό), αντί για δεκάμηνες συμβάσεις με δυνατότητα ανανέωσης για τρία χρόνια, για ένα ποσοστό των ΣΕΠ, το ΕΑΠ θα συνάψει τριετείς συμβάσεις.

Για το διοικητικό προσωπικό, ο υπουργός ανέφερε ότι με ΚΥΑ με το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, θα επιλυθεί το ζήτημα, με σχετική προκήρυξη από το ΑΣΕΠ.

Τέλος, το υπουργείο θα προχωρήσει στην ανανέωση της Διοικούσας Επιτροπής του ΕΑΠ, η οποία θα κληθεί να καταθέσει πρόταση σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, αλλά και σχετικά με το ποσοστό των ΣΕΠ και τα κριτήρια, με βάση τα οποία θα αλλάξει το καθεστώς των συμβάσεών τους.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης σήμερα το απόγευμα στο Ψυχιατρείο κρατουμένων Κορυδαλλού, σημειώθηκε συμπλοκή κρατουμένων με έναν νεκρό και οκτώ τραυματίες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία.

Επίσης, τραυματίστηκε ελαφρά ο αρχιφύλακας των φυλακών Κορυδαλλού.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, έχουν επιληφθεί όλες οι αρμόδιες αστυνομικές και δικαστικές αρχές, ενώ το συμβάν ερευνάται από το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συμπλοκή έγινε μεταξύ Ρωσόφωνων και Αλβανών κρατουμένων. Στη συμπλοκή συμμετείχε μεγάλος αριθμός κρατουμένων του Ψυχιατρείου, οι οποίοι είχαν αυτοσχέδια μαχαίρια.





ΑΠΕ

Σάββατο 16 Μαρτίου

Μετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης συναυλίας, οι “Μουσικές και Χοροί απ’ τη Δράμα” επιστρέφουν στο θέατρο Χώρος το Σάββατο 16 Μαρτίου.

Με τη συνοδεία της δραμινής ζυγιάς, της λύρας και του νταχαρέ, τρεις μουσικοί παίζουν και τραγουδούν ιστορίες για τη Λενιώ, τον Γιώργη, τον Κωνσταντίνο, την Ιβάνα και τη Μαρία σε μια γιορτήμε σκοπούς απ’ τα χωριά της Δράμας: τους Πύργους,την Πετρούσα, τον Ξηροπόταμο, το Μοναστηράκι, τον Βώλακα, την Καλή Βρύση,το Παγονέρι και τη Μικρόπολη. Αποκοιμούνται στης ματζουράνας τον ανθό, ίσως βλέπουνκαι όνειρο κακό, την πρώτη τους αγάπη εχθρός να τους την παίρνει. Και  μεταφέρονται νεορά στα ορεινά βουνά της Δράμας. Eκεί που ηχούν τα κουδούνια στα αρχέγονα δρώμενα, την περίοδο του Δωδεκαημέρου στις αρχές του Γενάρη, για το καλό, την ευγονία και τον ερχομό της άνοιξης.

Λύρα Μακεδονίας, τραγούδι: Γιώργος Μαυρίδης
Νταχαρέ: Στρατής Σκουρκέας
Νταχαρέ: Κατερίνα Ελευθερίου

Τιμή εισιτηρίου: 15€ (Περιλαμβάνονται εκλεκτές ποικιλίες κρασιών απ’ τη Δράμα και παραδοσιακά εδέσματα)

Ώρα έναρξης: 21.00

Θέατρο Χώρος

Πραβίου 6-8, 21:00 (Μετρό Κεραμεικός)
Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3426736

FB: https://www.facebook.com/events/2031636353580663/

Προπώληση εισιτηρίων:https://bit.ly/2EDqPVe

viva.gr, 11876, SevenSpots, Reload Stores, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, VivaKiosk

Παράταση παραστάσεων

 Μέχρι την Κυριακή 21 Απριλίου 2019

Δείτε το ΝΕΟ trailer της παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=Ib7RCemqqgs

 «Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας»

του Κόνορ Μακφέρσον, από την Ομάδα Νάμα

για 2η χρονιά, στην κεντρική σκηνή του Επί Κολωνώ

Παρατείνεται μέχρι την Κυριακή 21 Απριλίου 2019, Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας (The Night Alive) του Κόνορ Μακφέρσον, το έργο που τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερου Θεατρικού Έργου 2014 των Κριτικών της Νέας Υόρκης, για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Επί Κολωνώ!

Η παράσταση της Ομάδας Νάμα που κέρδισε το κοινό και την κριτική επιστρέφει για έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου

στην άμεση μετάφραση του Γιώργου Χατζηνικολάου και με την καταλυτική, διεισδυτική και τρυφερή σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη. Ένα έργο για τον ηρωισμό που απαιτεί η καθημερινότητα και ένας ύμνος για τη δυνατότητα της επιλογής, αυτής που μπορεί να φωτίσει ακόμα και τα πιο ερεβώδη σκοτάδια. 

Λίγα λόγια για το έργο:

Ο Τόμμυ, ένας χωρισμένος πενηντάρης, ζει σε ένα δωμάτιο που νοικιάζει στο σπίτι του θείου του Μώρις στο Δουβλίνο. Μοναχικός, παραιτημένος, κάνει ευκαιριακές δουλειές, τσακώνεται με την οικογένειά του, απών στη ζωή των παιδιών του, έχει ως φίλο και συνεργάτη έναν άνδρα περιορισμένης αντίληψης, τον Ντοκ. Η γνωριμία του με την  Έιμυ,  την οποία σώζει από τα χέρια ενός πρώην συντρόφου της, εκείνου που την είχε οδηγήσει και στην πορνεία, θα φέρει μεγάλες ανατροπές στη ζωή του και θα τον αναγκάσει να προχωρήσει σε κάποιες σημαντικές επιλογές. Μπορεί η ζωή του να γίνει μια λάμψη μέσα στη νύχτα;

         Το έργο, γραμμένο το 2013, είναι μια σύγχρονη ιστορία για όλους αυτούς που παλεύουν καθημερινά για να υπάρξουν. Ένα δεξιοτεχνικό παιχνίδι ισορροπιών, μεταξύ τραγικού και κωμικού, σκληρότητας και τρυφερότητας, αισθήματος και στεγνής εκμετάλλευσης. Και ενώ θα μπορούσε να πιστέψει κανείς πως πρόκειται για ένα έργο αυστηρού ρεαλισμού με έντονο σασπένς, μια καυστική και κριτική μαύρη κωμωδία για το πως χειριζόμαστε το δώρο της ζωής, στη βάση του υπάρχει μια κρυμμένη μεταφυσική αγωνία για την ανθρώπινη ύπαρξη. Για  τον σύγχρονο άνθρωπο που μοιάζει εξίσου χαμένος σε ένα αχανές και άτακτο σύμπαν όπως ο Τόμμυ μέσα στο ίδιο του το διαμέρισμα. 

Η αιχμηρή πένα του Ιρλανδού συγγραφέα, που συνεχίζει την παράδοση των μεγάλων ποιητών του θεάτρου της πατρίδας του, σκιαγραφεί χαρακτήρες: μοναχικούς, απόκληρους, ευάλωτους. Αποτυπώνει βαθύτερες αλήθειες και μεγάλους φιλοσοφικούς προβληματισμούς με μοναδική απλότητα και καθαρή αφήγηση, με μια κυνική ειλικρίνεια που σε φέρνει σε αμηχανία. Μιλάει για τα πιο σύνθετα ζητήματα μέσα από την πιο λιτή διαδικασία, έτσι όπως διδάσκει τις μεγάλες αλήθειες της η ίδια η ζωή.  

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση:    Γιώργος Χατζηνικολάου

                                           Σκηνοθεσία:    Ελένη Σκότη

   Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νση Παραγ.:    Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί:    Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική & Επιμέλεια ήχου:    Στέλιος Γιαννουλάκης

Βοηθός σκηνοθέτη:    Γιώργος Μούγιος

Δημόσιες σχέσεις, Οργάνωση παραγωγής:            Μαρία Αναματερού

                                            Παραγωγή:    Ομάδα Νάμα

Παίζουν οι ηθοποιοί

Δημήτρης Αλεξανδρής

Ερρίκος Λίτσης

Γιώργος Τριανταφυλλίδης

Κατερίνα Μαούτσου

Νικόλας Μπράβος

FacebookPage Θέατρο Επί Κολωνώ:https://www.facebook.com/epikolono.gr/

Πρώτη παράσταση 2ης σεζόν:    Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

                 Τελευταία παράσταση:    Κυριακή 21 Απριλίου 2019

   Ημέρες & ώρες παραστάσεων:Πέμπτη & Παρασκευή στις 9:15μ.μ.

                                                           Σάββατο στις 6:00μ.μ.

                                                           Κυριακή στις 9:15μ.μ.

Τιμές εισιτηρίων:

Πέμπτη, Παρασκευή:    Κανονικό: 15,00€

                                                           Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 12,00€       

             Σάββατο/Κυριακή/αργίες:Κανονικό: 17,00€

                                                           Άνω των 65: 15,00€

                                                           Φοιτητικό & Ανέργων: 14,00€

                                       Διάρκεια:    105’

Χώρος:     Επί Κολωνώ – Κεντρική Σκηνή

Προπώληση εισιτηρίων:    www.epikolono.gr

Κράτηση θέσεων & Πώληση εισιτηρίων:

στο ταμείο του Επί Κολωνώ, Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός

Τηλ. 210 5138067, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., site: www.epikolono.gr

Στάση Μετρό Μεταξουργείο